قطعه شمارۀ 97
1. در فنون شاعری جامی ز حد بردی سخن
2. وقت آن آمد که در کنج خموشی جاکنی
3. پیر گشتی در سواد شعر بردن با بیاض
4. چون قلم ترسم که روزی سر درین سوداکنی
5. مایۀ مدح و غزل دانی که هست اکثر دروغ
6. بر کرام الكاتبين تا کی دروغ املا کنی
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده