1. ای صفت خاص تو واجب به ذات!

2. بسته به تو سلسلهٔ ممکنات!

3. کون و مکان شاهد جود تواند

4. حجت اثبات وجود تواند

5. دایرهٔ چرخ مدار از تو یافت

6. مرحلهٔ خاک قرار از تو بافت

7. عرصهٔ گیتی که بود باغ‌سان

8. تربیت لطف تواش باغبان

9. بلبل آن، طبع سخن پروران

10. در چمن نطق، زبان آوران

11. اینهمه آثار، که نادر نماست

12. بر صفت هستی قادر گواست

13. رو به تو آریم که قادر تویی

14. نظم کن سلک نوادر تویی

15. باغ نشان گر ندهد زیب باغ

16. باغ شود بر دل نظاره داغ

17. ور دهدش جلوه به هر زیوری

18. هر ورقی باشد از آن دفتری

19. بودی و این باغ دل‌افروز، نی

20. باشی و میدان شب و روز، نی

21. ای علم هستی ما با تو پست!

22. نیست به خود، هست به تو هر چه هست

23. هست توئی، هستی مطلق تویی!

24. هست که هستی بود، الحق تویی!

25. نام و نشانت نه و دامن کشان

26. می‌گذری بر همه نام و نشان

27. با همه چون جان به تن آمیزناک

28. پاک ز آلایش ناپاک و پاک

29. نور بسیطی و غباری‌ت نه!

30. بحر محیطی و کناری‌ت نه!

31. نیست کناری‌ت ولی صد هزار

32. گوهرت از موج فتد بر کنار

33. با تو خود آدم که و عالم کدام؟

34. نیست ز غیر تو نشان غیر نام

35. گرچه نمایند بسی غیر تو

36. نیست درین عرصه کسی غیر تو

37. تو همه جا حاضر و من جابه‌جا

38. می‌زنم اندر طلبت دست و پا

39. ای ز وجود تو نمود همه!

40. جود تو سرمایهٔ سود همه!

41. هستی و پایندگی از توست و بس!

42. مردگی و زندگی از توست و بس!

43. جامی اگر نیست ز بخت نژند

44. چون علم خسروی‌اش سربلند،

45. از علم فقر بلندی‌ش ده!

46. زیر علم سایه پسندی‌ش ده!

47. ای ز کرم چاره‌گر کارها!

48. مرهم راحت‌نه آزارها!

49. عقده گشایندهٔ هر مشکلی!

50. قبله نمایندهٔ هر مقبلی!

51. توشه‌نه گوشه‌نشینان پاک!

52. خوشه‌ده دانه‌فشانان خاک!

53. بازوی تایید هنرپیشگان!

54. قبلهٔ توحید یک‌اندیشگان!

55. شانه زن زلف عروس بهار!

56. مرسله بند گلوی شاخسار!

57. پای طلب، راه گذار از تو یافت

58. دست توان، قوت کار از تو یافت

59. بلکه تویی کارگر راستین

60. دست همه، دست تو را آستین

61. نیست درین کارگه گیر و دار

62. جز تو کسی کید از او هیچ کار

63. روی عبادت به تو آریم و بس!

64. چشم عنایت ز تو داریم و بس!

65. در کف ما مشعل توفیق نه!

66. ره به نهانخانهٔ تحقیق ده!

67. اهل دل از نظم چون محفل نهند

68. بادهٔ راز از قدح دل دهند

69. رشحی از آن باده به جامی رسان!

70. رونق نظمش به نظامی رسان!

71. قافیه آنجا که نظامی نواست،

72. بر گذر قافیه جامی سزاست

73. این نفس از همت دون من است

74. وین هوس از طبع زبون من است،

75. ورنه از آنجا که کرم‌های توست

76. کی بودم رشتهٔ امید سست؟

77. صد چو نظامی و چو خسرو هزار

78. شایدم از جام سخن جرعه‌خوار

79. بر همه در شعر بلندی‌م بخش

80. مرتبهٔ شعر پسندی‌م بخش

81. پایهٔ نظمم ز فلک بگذران

82. خاصه به نعت سر پیغمبران

83. اختر برج شرف کاینات

84. گوهر درج صدف کاینات

85. جز پی آن شاه رسالت‌مب

86. چرخ نزد خیمهٔ زرین‌طناب

87. جز پی آن شمع هدایت‌پناه

88. ماه نشد قبهٔ این بارگاه

89. تا نه فروغ از رخش اندوختند

90. مشعلهٔ مهر نیفروختند

91. رشحهٔ جام کرمش سلسبیل

92. مرغ هوای حرمش جبرئیل

93. ای به سراپردهٔ یثرب به خواب!

94. خیز که شد مشرق و مغرب خراب

95. رفته زدستیم، برون کن ز برد

96. دستی و، بنمای یکی دستبرد!

97. توبه ده از سرکشی ایام را!

98. بازخر از ناخوشی اسلام را!

99. مهد مسیح از فلک آور به زیر!

100. رایت مهدی به فلک زن دلیر!

101. شعله فکن خرمن ابلیس را!

102. مهره شکن سبحهٔ تلبیس را!

103. ظلمت بدعت هه عالم گرفت

104. بلکه جهان جامهٔ ماتم گرفت

105. کاش فتد ز اوج عروجت رجوع

106. باز کند نور جمالت طلوع

107. دیدهٔ عالم به تو روشن شود

108. گلخن گیتی ز تو گلشن شود

109. دولتیان از تو علم بر کشند

110. ظلمتیان رو به عدم درکشند

111. جامی از آنجا که هوادار توست

112. روی تو نادیده گرفتار توست

113. گر لب جانبخش تو فرمان دهد

114. بر قدمت سر نهد و جان دهد