لینک اشتراک گذاری
کپی شد
کمال خجندی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارۀ 711

1. چرا رنجید یار از من گناه خود نمی دانم

2. چگونه پاک سازم باز راه خود نمی دانم

3. اگر ند گریز افتد مرا از جور چشم او

4. بجز در سایه زلفش پناه خود نمی دانم

5. به سوی او گرم چون آب و آتش قاصدی باید

6. چنین قاصد برون از اشک و آه خود نمی دانم

7. بمه دیدن کسان را هست عید و شادمانیها

8. مرااین عید کی باشد بماه خود نمیدانم

9. پری رویان همه جسمند و او نورو درین دعوی

10. ز روی دوست روشنتر گواه خود نمی دانم

11. مرا در جنت اعلی قرار دل کجا باشد

12. که جز خاک درش آرامگاه خود نمی دانم

13. اگر گوید کمال از خاک راه ماست هم کمتر

14. من این بی حرمتی جز عز و جاه خود نمی دانم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ز پرده کاش برون آمدی چو قطره اشک
* که بر دو دیده ما حکم او روان بودی
شعر کامل
حافظ
* شد طبیب من بیمار مسیحا نفسی
* تو برو بهر علاج دل بیمار دگر
شعر کامل
وحشی بافقی
* تا ترکش افلاک پر از تیر شهاب است
* ما بی سر و پایان همه نارنج نشانیم
شعر کامل
صائب تبریزی