شمارهٔ 99
1. به چین زلف تو کان رشک صورت چین است
2. از وقت شیر مزیدن لب نو شیرین است
3. دمی ز دیده پرخون نمی شوی بیرون
4. بدان سبب که تو طفلی و خانه رنگین است
5. دگر فوس کنانم مگو که زان توأم
6. که سوختم ز دروغ تو راستی این است
7. از مهر کرد و وفا نوبه آن دل سنگین
8. چگونه توبه او بشکنم که سنگین است
9. به درد و غم چه نهی مستم ز نو ستمی
10. کرم نمای که آن لطفهای دیرین است
11. برم سر از تن و بر آستانت اندازم
12. گرش به خواب به بینم که میل بالین است
13. برای وصل تو خواند کمال ورد و دعا
14. شنیده که دعاها برای آمین است
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده