شمارهٔ 167 - وله ایضا
1. در مدح تو اگر چه مجالی فسیح بود
2. وین بنده را زبان عبارت فصیح بود
3. چندان که خواستم که کنم نظم مدحتی
4. نه معنی غریب و نه لفظی ملیح بود
5. چون بادپای خوشرو اندیشه گرم کرد
6. از عجز درسر آمد و عیبی قبیح بود
7. گفتی قلم شدست مرا دست با قلم
8. وین از کسل نبود که عجز صریح بود
9. بسیار گرد طبع پریشان برآمدم
10. نه پاسخی بجای و نه عذری صحیح بود
11. تا عاقبت زعقل شنیدم که موجبش
12. این بود و بس که قدر تو بیش از مدیح بود
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده