1. نسیم باد صبا هیچ عزم آن داری

2. که این تکاسل طبعیّ خویش بگذاری

3. به پای تو چودو گامست طول و عرض جهان

4. به گاه قطع مسافت ز تیز رفتاری

5. توقّعی ز تو دارم ز روی همنفسی

6. اگر به ثقل نداری و رنج نشماری

7. تجشّمی کن و یکدم بکارها پرداز

8. ناتوانی اگر چه مزاج ها داری

9. سحرگهی که بعون دعای شبخیزان

10. سبک ترک شده باشی ز رنج بیماری

11. ز اصفهان حرکت کن به شام صبحدمی

12. بنزد صدرافاضل قوام بنداری

13. چو با نسایم اخلاق او در آمیزی

14. ز روی نسبت هم پیشگیّ و همکاری

15. نگاه دار ز بهر دماغ مشتاقان

16. ز خاک پایش اگر شمّه یی بدست آری

17. ودیعه های دعا و ثنای من چندان

18. که حصر آن متعذّر بود ز بسیاری

19. سزد که بر طبق شوق و معرض اخلاص

20. چنان که من بسپارم تو نیز بسپاری

21. از آن سپس که ببوسی زمین حضرت او

22. پیام من به زبان ثناتو بگزاری

23. بگو که ای ز معانیّ خوب و سیرت نیک

24. بجای آنکه بهر مدحتی سزاواری

25. به رسته های چمن بر مجاهزان بهار

26. همه ز کیسۀ خلقت کنند عطّاری

27. چو تو عرایس افکار خویش جلوه دهی

28. شود ز شرم رخت آفتاب گلناری

29. سیاه روی کند همچو زاغ طوطی را

30. زبان کلک تو انکام نغز گفتاری

31. ستارگان فلک با کمال شبخیزی

32. ز دولت تو کنند التماس بیداری

33. ز عکس خون دل حاسدان تو هر شام

34. چو مغز پسته شود آسمان زنگاری

35. ز هیچگونه برین صوب ما نمی گذری

36. دل تو عادت راحت گرفت پنداری

37. مرا چو نام شریف تو بر زبان گذرد

38. ز لب به چشم رسد نوبت گهر باری

39. ز معظمات امور ارچه نیست پروایت

40. که نام ها به سرانگشت لطف بنگاری

41. از آن مکارم اخلاق نیست مستبعد

42. که یاد می کند از ما به وقت بیکاری