لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خاقانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 142

1. سخن با او به موئی درنگیرد

2. وفا از هیچ روئی در نگیرد

3. زبانم موی شد ز آوردن عذر

4. چه عذر آرم که موئی درنگیرد

5. غلامش خواستم بودن، دلم گفت

6. که این دم با چنوئی درنگیرد

7. چه جوئی مهر کین‌جوئی که با او

8. حدیث مهرجوئی درنگیرد

9. بر آن رخ اعتمادش هست چندانک

10. چراغ از هیچ روئی درنگیرد

11. ازین رنگین سخن خاقانیا بس

12. که با او رنگ جوئی در نگیرد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* در قیامت می شود شیرین، زبان در کام ما
* تلخی بادام ما را شور محشر می برد
شعر کامل
صائب تبریزی
* گه سبو زنم بر سنگ، گه به پای خم افتم
* ساقیا مرنج از من عالم جوانیهاست
شعر کامل
صائب تبریزی
* سپاس از جهاندار هر دو جهان
* شناسندهٔ آشکار و نهان
شعر کامل
فردوسی