خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 156

1. این چنین صورت گر از آب و گلست

2. چون بمعنی بنگری جان و دلست

3. نرگسش خونخواره‌ئی بس دلرباست

4. سنبلش شوریده‌ئی بس پر دلست

5. هندوی زلفش سیه کاری قویست

6. زنگی خالش سیاهی مقبلست

7. هر چه گفتم جز ثنایش ضایعست

8. هر چه جستم جز رضایش باطلست

9. تا برفت از چشم من بیرون نرفت

10. زانکه برآن روانش منزلست

11. خاطرم با یار ودل با کاروان

12. دیده بر راه و نظر بر محملست

13. دل کجا آرام گیرد در برم

14. چون مرا آرام دل مستعجلست

15. می‌روم افتان و خیزان در پیش

16. گر چه ز آب دیده پایم درگلست

17. من میان بحر بی پایان غریق

18. آنکه عیبم می‌کند برساحلست

19. دوستان گویند خواجو صبر کن

20. چون کنم کز جان صبوری مشکلست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* بی‌دلان را نرگس گویای تو خاموش کرد
* عاشقان را کرد گویا پستهٔ خاموش تو
شعر کامل
سنایی
* چون قمری از این رشک ننالد به چمن ها
* کاین اشک روان را به من آن سرو روان داد
شعر کامل
فروغی بسطامی
* به مهربانی او اعتماد نتوان کرد
* که تازه عاشقم و خاطرش به من صافست
شعر کامل
نظیری نیشابوری