خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 329

1. نی ز دود دل پرآتش ما می‌نالد

2. تو مپندار که از باد هوا می‌نالد

3. عندلیبیست که در باغ نوا می‌سازد

4. خوش سرائیست که در پرده‌سرا می‌نالد

5. بیزبانست و ندانم که کرا می‌خواند

6. در فغانست و ندانم که چرا می‌نالد

7. من دلخسته اگر زانکه ز دل می‌نالم

8. باری آن خستهٔ بیدل ز کجا می‌نالد

9. می‌فتد هر نفسی آتشم اندر دل ریش

10. بسکه آن غمزدهٔ بی سر و پا می‌نالد

11. می زنندش نتواند که ننالد نفسی

12. زخم دارد نه به تزویر و ریا می‌نالد

13. بسکه راه دل ارباب حقیقت زده است

14. ظاهر آنست که در راه خدا می‌نالد

15. نه دل خسته که یک دم ز هوا خالی نیست

16. هر کرا می‌نگرم هم ز هوا می نالد

17. هیچکس همدم ما نیست بجز نی و او نیز

18. چون بدیدیم هم از صحبت ما می‌نالد

19. ناله و زاری خواجو اگر از بی برگیست

20. او چه دیدست که هردم ز نوا می‌نالد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* تا همی سرخ بود همچو گل سرخ عقیق
* تا همی زرد بودهمچو گل زرد زریر
شعر کامل
فرخی سیستانی
* شیراز و آب رکنی و این باد خوش نسیم
* عیبش مکن که خال رخ هفت کشور است
شعر کامل
حافظ
* چرا چون لاله خونین دل نباشم
* که با ما نرگس او سرگران کرد
شعر کامل
حافظ