خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 353

1. اگر ز پیش برانی مرا که برخواند

2. وگر مراد نبخشی که از تو بستاند

3. بدست تست دلم حال او تو می‌دانی

4. که سوز آتش پروانه شمع می‌داند

5. چه اوفتاد که آن سرو سیمتن برخاست

6. خبر برید بدهقان که سرو ننشاند

7. برفت آنکه بلای دلست و راحت جان

8. مگر خدای تعالی بلا بگرداند

9. چراغ مجلس روحانیون فرو میرد

10. گر او بجلوه گری آستین بر افشاند

11. تحیتی که فرستاده شد بدان حضرت

12. گر ابن مقله ببیند در آن فرو ماند

13. به خون دیده از آن رو نوشته‌ام روشن

14. که هر کسش که ببیند چو آب برخواند

15. دبیر سردلم فاش کرد و معذورست

16. چگونه آتش سوزان به نی بپوشاند

17. سرشک دیدهٔ خواجو چنین که می‌بینم

18. اگر بکوه رسد سنگ را بغلتاند


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* سینه را دل چاک می سازد به امید وصال
* پسته را شوق شکر در پوست خندان می کند
شعر کامل
صائب تبریزی
* گذر از دست رقیبان نتوان کرد به کویت
* مگر آن وقت که در سایه زنهار تو باشم
شعر کامل
سعدی
* یک شب خیال تو دیدم ما بخواب
* زان چشم، دگر به چشم ندیدم خواب را
شعر کامل
سلمان ساوجی