خواجوی کرمانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 428

1. مرا وقتی نگاری خرگهی بود

2. که قدش غیرت سرو سهی بود

3. نه از باغش مرا برگ جدائی

4. نه از سیبش مرا روی بهی بود

5. بشب روشن شدی راهم ز رویش

6. ز مویش گر چه بیم گمرهی بود

7. ز چشم آهوانش خواب خرگوش

8. نه از مستی ز عین روبهی بود

9. سخن کوته کنم دور از جمالش

10. مراد از عمر خویشم کوتهی بود

11. رخم پر ناردان می‌شد ز خوناب

12. که از نارش دمی دستم تهی بود

13. ز مردان رهش خواجو در این راه

14. کسی کو جان بداد آنکس رهی بود


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* هیچ دانی که چرا پسته چنان می‌خندد
* زانکه گفتم که بدان پسته دهن می‌مانی
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* وقت گل زان گونه کز گل سبزۀ تر می دهد
* کشتۀ آن غمزه را از خاک نشتر می دهد
شعر کامل
جامی
* ز آسمان بگذرم ار بر منت افتد نظری
* ذره تا مهر نبیند به ثریا نرسد
شعر کامل
سعدی