غزل شمارهٔ 719
1. ببوستان می گل بوی لاله گون مستان
2. مگر ز دست سمن عارضان پردستان
3. جهان ز عمر تو چون داد خویش می گیرد
4. تو نیز کام دل از لذت جهان بستان
5. کنونکه فصل بهاران رسید و موسم گل
6. خوشا نواحی یزد و نسیم اهرستان
7. چه نکهتست مگر بوی دوستانست این
8. چه منزلست مگر طرف بوستانست آن
9. منم جدا شده از یار و منقطع ز دیار
10. چو بلبلان چمن دور مانده از بستان
11. سفر گزیدم و بسیار خون دل خوردم
12. چودر مصیبت سهراب رستم دستان
13. باختیار کسی هرگز اختیار کند
14. جرون و تشنگی و باد گرم و تابستان
15. مکن ملامت خواجو که عاقلان نکنند
16. ز بیم حکم قضا اعتراض برمستان
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده