غزل شمارهٔ 887
1. خرامنده سروی به رخ گلستانی
2. فروزنده ماهی به لب دلستانی
3. بهشتی به رخسار و در حسن حوری
4. جهانی به خوبی و در لطف جانی
5. نه حور بهشت از طراوت بهشتی
6. نه سرو روان از لطافت روانی
7. به بالا بلندی به یاقوت قندی
8. به گیسو کمندی به ابرو کمانی
9. ز مشک ختن بر عذارش غباری
10. ز شعر سیه بر رخش طیلسانی
11. در آشفتگی زلفش آشوب شهری
12. لبش در شکر خنده شور جهانی
13. به هنگام دل بردن آن چشم جادو
14. توانائی و خفته چون ناتوانی
15. چو هندو سر زلفش آتش نشینی
16. چو کوثر لب لعلش آتش نشانی
17. سفر کرد خواجو ز درد جدائی
18. فرو خواند بر دوستان داستانی
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده