لینک اشتراک گذاری
کپی شد
خیام_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 31 : دارنده چو ترکیب طبایع آراست
رباعی شمارهٔ 32 : در پرده اسرار کسی را ره نیست
رباعی شمارهٔ 33 : در خواب بدم مرا خردمندی گفت
رباعی شمارهٔ 34 : در دایره‌ای که آمد و رفتن ماست
رباعی شمارهٔ 35 : در فصل بهار اگر بتی حور سرشت
رباعی شمارهٔ 36 : دریاب که از روح جدا خواهی رفت
رباعی شمارهٔ 37 : ساقی گل و سبزه بس طربناک شده‌ست
رباعی شمارهٔ 38 : عمریست مرا تیره و کاریست نه راست
رباعی شمارهٔ 39 : فصل گل و طرف جویبار و لب کشت
رباعی شمارهٔ 40 : گر شاخ بقا ز بیخ بختت رست است
رباعی شمارهٔ 41 : گویند کسان بهشت با حور خوش است
رباعی شمارهٔ 42 : گویند مرا که دوزخی باشد مست
رباعی شمارهٔ 43 : من هیچ ندانم که مرا آنکه سرشت
رباعی شمارهٔ 44 : مهتاب به نور دامن شب بشکافت
رباعی شمارهٔ 45 : می خوردن و شاد بودن آیین منست
رباعی شمارهٔ 46 : می لعل مذابست و صراحی کان است
رباعی شمارهٔ 47 : می نوش که عمر جاودانی اینست
رباعی شمارهٔ 48 : نیکی و بدی که در نهاد بشر است
رباعی شمارهٔ 49 : در هر دشتی که لاله‌زاری بوده‌ست
رباعی شمارهٔ 50 : هر ذره که در خاک زمینی بوده است
رباعی شمارهٔ 51 : هر سبزه که برکنار جویی رسته است
رباعی شمارهٔ 52 : یک جرعه می ز ملک کاووس به است
رباعی شمارهٔ 53 : چون عمر به سر رسد چه شیرین و چه تلخ
رباعی شمارهٔ 54 : آنانکه محیط فضل و آداب شدند
رباعی شمارهٔ 55 : آن را که به صحرای علل تاخته‌اند
رباعی شمارهٔ 56 : آنها که کهن شدند و اینها که نوند
رباعی شمارهٔ 57 : آنکس که زمین و چرخ و افلاک نهاد
رباعی شمارهٔ 58 : آرند یکی و دیگری بربایند
رباعی شمارهٔ 59 : اجرام که ساکنان این ایوانند
رباعی شمارهٔ 60 : از آمدنم نبود گردون را سود

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* قدر فلک را کمال و منزلتی نیست
* در نظر قدر با کمال محمد
شعر کامل
سعدی
* چشم عاشق نتوان دوخت که معشوق نبیند
* پای بلبل نتوان بست که بر گل نسراید
شعر کامل
سعدی
* به دشواری ز رنگ و بو گران جان دست بردارد
* که از سیمای ناخن دیرتر رنگ حنا ریزد
شعر کامل
صائب تبریزی