لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 206

1. چو تیر غمزه افکندی به جان ناتوان آمد

2. دگر زحمت مکش جانا که تیرت بر نشان آمد

3. سحرگه تر نشد در باغ کام غنچه از شبنم

4. که لعلت را تصور کرد و آتش در دهان آمد

5. نمازم کرد تلقین شیخ و آخر زان پشیمان شد

6. که ذکر قامت آن شوخ اول بر زبان آمد

7. هلاکم بی‌وصیت خواست تا کس نشنود نامش

8. ز رسوائی چو من زان رو به قتلم بی‌کمان آمد

9. رسید افکنده کاکل بر قفا طوری که پنداری

10. قیامت در پی سر آفت آخر زمان آمد

11. مه من طفل و من رسوا و این رسوائی دیگر

12. که هرجا مجمعی شد قصهٔ ما در میان آمد

13. همان بهتر که باشم محتشم در کنج تنهائی

14. که با هرکس دمی همدم شدم از من به جان آمد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* ضرورتست که عهد وفا به سر برمت
* و گر جفا به سر آید هزار چندینم
شعر کامل
سعدی
* پیام من که رساند به یار مهرگسل
* که برشکستی و ما را هنوز پیوند است
شعر کامل
سعدی
* برخیز که در سایه سروی بنشینیم
* کان جا که تو بنشینی بر سرو قیامست
شعر کامل
سعدی