لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 417

1. به صلح یار در هر انجمن می‌خواند اغیارم

2. فتد تا در نظرها کز نظر افتاده یارم

3. نخواهم عذر او صد لطف پنهان گر کند با من

4. که ترسم بس کند گر از یک گویم خبر دارم

5. به من چندان گناه از بدگمانی می‌کند نسبت

6. که منهم در گمان افتاده پندارم گنه کارم

7. به بزمش چو نروم تغییر در صحبت کند چندان

8. که گردد در زمان ببر و نشد زان بزم ناچارم

9. چو در خلوت روم سویش پی دریوزه کامی

10. زبان عرض حاجت بندد از تعظیم بسیارم

11. گرم آزرده بیند پرسد از اغیار حالم را

12. که آزاری در زان پرسش افزاید بر آزارم

13. نبینم محتشم تا سوی وی ز اکرام پی در پی

14. ز پشت پای خجلت دیده نگذارد که بردارم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* نصیب چرب زبانان شود حلاوت عمر
* همیشه صحبت بادام با شکر باشد
شعر کامل
صائب تبریزی
* کافی است بهر سوختنم یک نگاه گرم
* آتش به جانم از سخن آتشین مزن
شعر کامل
صائب تبریزی
* دل می رود به حلقه زلفش به پای خود
* دام آنچنان خوش است و شکار اینچنین خوش است
شعر کامل
صائب تبریزی