محتشم کاشانی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 446

1. منم آن گدا که باشد سر کوی او پناهم

2. لقبم شه گدایان که گدای پادشاهم

3. شده راست کار بختم ز فلک که کرده مایل

4. به سجود سربلندی ز بتان کج کلاهم

5. لب خواهشم مجنبان که تمام آرزویم

6. به تو در طمع نیفتم ز تو هم تو را نخواهم

7. فلک از برای جورم همه عمر داشت زنده

8. چه شد ارتو نیز داری قدری دگر نگاهم

9. به غضب نگاه کردی و دگر نگه نکردی

10. نگهی دگر خدا را که خراب آن نگاهم

11. ز سیاست تو گشتم به گناه اگرچه قایل

12. به طریق مجرمانم نکشی که بی‌گناهم

13. شه محتشم کش من چو کمان رنجشم را

14. به ستیزه سخت کردی حذر از خدنگ آهم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* پروای سرد و گرم خزان و بهار نیست
* آن را که همچو سرو و صنوبر قبا یکی است
شعر کامل
صائب تبریزی
* آفاق را گر دیده ام، مهر بتان ورزیده ام
* بسیار خوبان دیده ام، اما تو چیز دیگری
شعر کامل
امیرخسرو دهلوی
* دلی خزینه گوهر شود که چون دریا
* هزار مهر ز گرداب بر دهن دارد
شعر کامل
صائب تبریزی