لینک اشتراک گذاری
کپی شد
محتشم کاشانی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 1 : نواب کز و نیم مه و سال جدا
رباعی شمارهٔ 2 : ای کرده قدوم تو سرافراز مرا
رباعی شمارهٔ 3 : ای نورده آیینهٔ احساس مرا
رباعی شمارهٔ 4 : گفتند ز حادثات این دیر خراب
رباعی شمارهٔ 5 : بنیاد دو بینی چو شد از عشق خراب
رباعی شمارهٔ 6 : آن شوخ که تکیه‌گاه او چشم ترست
رباعی شمارهٔ 7 : روزی که دلم خیال ابروی تو بست
رباعی شمارهٔ 8 : ای قصر بلند آسمان پیش تو پست
رباعی شمارهٔ 9 : آصف که مهین سواد اقلیم بقاست
رباعی شمارهٔ 10 : طراح که طرح این بنا ریخته است
رباعی شمارهٔ 11 : این آب که خضر ازو بقا خواسته است
رباعی شمارهٔ 12 : خانی که سپهرش به سجود آمده است
رباعی شمارهٔ 13 : آن طره چو دارم من بدنام ز دست
رباعی شمارهٔ 14 : این عید حضور خان چو ملک افروزست
رباعی شمارهٔ 15 : سلاخ که آدمی کشی شیوهٔ اوست
رباعی شمارهٔ 16 : اسلام که صید اهل ایمان فن اوست
رباعی شمارهٔ 17 : این حوض که دل هلاک نظارهٔ اوست
رباعی شمارهٔ 18 : گردون که به امر کن فکان چاکرتست
رباعی شمارهٔ 19 : آن فتنه که در سربلند افسرتوست
رباعی شمارهٔ 20 : سلطان جهان که ماه تا ماهی ازوست
رباعی شمارهٔ 21 : چیزی که به گل داده خدا زیبائیست
رباعی شمارهٔ 22 : ای گشته وثاق کمترین مولایت
رباعی شمارهٔ 23 : خسرومنشی که دور خواندش فرهاد
رباعی شمارهٔ 24 : فرهاد ز کوه کندن بی‌بنیاد
رباعی شمارهٔ 25 : خورشید سپهر سر بلندی بهزاد
رباعی شمارهٔ 26 : آزار تو دور از تن زیبای تو باد
رباعی شمارهٔ 27 : بی‌تحفه نبرد اگرچه زین خسته نهاد
رباعی شمارهٔ 28 : در عهد تو کامرانی خواهم کرد
رباعی شمارهٔ 29 : یاری که به نیش غم دلی ریش نکرد
رباعی شمارهٔ 30 : خواهمچو جزا طرح عقاب اندازد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* یار آن بود که صبر کند بر جفای یار
* ترک رضای خویش کند در رضای یار
شعر کامل
سعدی
* خرمن بباد بر دهی از بهر گندمی
* وینم عجب که روضهٔ رضوان طلب کنی
شعر کامل
خواجوی کرمانی
* همین نصیحت من پیش گیر و نیکی کن
* که دانم از پس مرگم کنی به نیکی یاد
شعر کامل
سعدی