لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 1007

1. گفت کسی خواجه سنایی بمرد

2. مرگ چنین خواجه نه کاریست خرد

3. قالب خاکی به زمین بازداد

4. روح طبیعی به فلک واسپرد

5. ماه وجودش ز غباری برست

6. آب حیاتش به درآمد ز درد

7. پرتو خورشید جدا شد ز تن

8. هر چه ز خورشید جدا شد فسرد

9. صافی انگور به میخانه رفت

10. چونک اجل خوشه تن را فشرد

11. شد همگی جان مثل آفتاب

12. جان شده را مرده نباید شمرد

13. مغز تو نغزست مگر پوست مرد

14. مغز نمیرد مگرش دوست برد

15. پوست بهل دست در آن مغز زن

16. یا بشنو قصه آن ترک و کرد

17. کرد پی دزدی انبان ترک

18. خرقه بپوشید و سر و مو سترد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* از پختگی است گر نشد آواز ما بلند
* کی از سپند سوخته گردد صدا بلند
شعر کامل
صائب تبریزی
* لاله‌اش از سیلیت نیلوفری شد آه آه
* ای معلم شرم از آن رویت نشد رویت سیاه
شعر کامل
وحشی بافقی
* تا چند ز خون مژه در کوی تو احباب
* صد نامه نویسند و جواب از تو نخواهند
شعر کامل
فروغی بسطامی