لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 1007

1. گفت کسی خواجه سنایی بمرد

2. مرگ چنین خواجه نه کاریست خرد

3. قالب خاکی به زمین بازداد

4. روح طبیعی به فلک واسپرد

5. ماه وجودش ز غباری برست

6. آب حیاتش به درآمد ز درد

7. پرتو خورشید جدا شد ز تن

8. هر چه ز خورشید جدا شد فسرد

9. صافی انگور به میخانه رفت

10. چونک اجل خوشه تن را فشرد

11. شد همگی جان مثل آفتاب

12. جان شده را مرده نباید شمرد

13. مغز تو نغزست مگر پوست مرد

14. مغز نمیرد مگرش دوست برد

15. پوست بهل دست در آن مغز زن

16. یا بشنو قصه آن ترک و کرد

17. کرد پی دزدی انبان ترک

18. خرقه بپوشید و سر و مو سترد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* دلی که عاشق و صابر بود مگر سنگست
* ز عشق تا به صبوری هزار فرسنگست
شعر کامل
سعدی
* ساقی بیا که هاتف غیبم به مژده گفت
* با درد صبر کن که دوا می‌فرستمت
شعر کامل
حافظ
* خال هندوی تو بر آتش عارض شب و روز
* پی احضار دل سوختگان فلفل داشت
شعر کامل
فروغی بسطامی