غزل شمارهٔ 1153
1. مه تو یار ندارد جز او تو یار مگیر
2. رخش کنار ندارد از او کنار مگیر
3. جهان شکارگهی دان ز هر طرف صیدی
4. درآ چو شیر بجز شیر نر شکار مگیر
5. هوای نفس مهارست و خلق چون شتران
6. به غیر آن شتر مست را مهار مگیر
7. وجود جمله غبارست تابش از مه ماست
8. به ماه پشت میار و ره غبار مگیر
9. بران ز پیش جهان را که مار گنج تواست
10. تواش به حسن چو طاووس گیر و مار مگیر
11. چو خلق بر کف دستت نهند چون سیماب
12. ز عشق بر کف سیماب شو قرار مگیر
13. به حس دست بدان ار چه چشم تو بستست
14. ز گلشن ازلی گل بچین و خار مگیر
15. به بوی آن گل بگشاد دیده یعقوب
16. نسیم یوسف ما را ز کرته خوار مگیر
17. کیست یوسف جان شاه شمس تبریزی
18. به غیر حضرت او را تو اعتبار مگیر
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده