غزل شمارهٔ 1352
1. چند از این قیل و قال عشق پرست و ببال
2. تا تو بمانی چو عشق در دو جهان بیزوال
3. چند کشی بار هجر غصه و تیمار هجر
4. خاصه که منقار هجر کند تو را پر و بال
5. آه ز نفس فضول آه ز ضعف عقول
6. آه ز یار ملول چند نماید ملال
7. آن که همیخوانمش عجز نمیدانمش
8. تا که بترسانمش از ستم و از وبال
9. جمله سؤال و جواب زوست منم چون رباب
10. میزندم او شتاب زخمه که یعنی بنال
11. یک دم بانگ نجات یک دم آواز مات
12. میزند آن خوش صفات بر من و بر وصف حال
13. تصلح میزاننا تحسن الحاننا
14. تذهب احزاننا انت شدید المحال
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده