غزل شمارهٔ 1408
1. تا به کی ای شکر چو تن بیدل و جان فغان کنم
2. چند ز برگ ریز غم زرد شوم خزان کنم
3. از غم و اندهان من سوخت درون جان من
4. جمله فروغ آتشین تا به کیش نهان کنم
5. چند ز دوست دشمنی جان شکنی و تن زنی
6. چند من شکسته دل نوحه تن به جان کنم
7. مؤمن عشقم ای صنم نعره عشق می زنم
8. همچو اسیرکان ز غم تا به کی الامان کنم
9. چونک خیال تو سحر سوی من آید ای قمر
10. چون گذرد ز موج خون خاصه که خون فشان کنم
11. سنگ شد آب از غمم آه نه سنگ و آهنم
12. کآتش روید از تنم چونک حدیث آن کنم
13. ای تبریز شمس دین با تو قرین و چون قرین
14. دور قمر اگر هله با تو یکی قران کنم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده