غزل شمارهٔ 1757
1. همتم شد بلند و تدبیرم
2. جز به پیش تو من نمیمیرم
3. تو دهانم گرفتهای که خموش
4. تو دهان گیر و من جهان گیرم
5. زان ز عالم ربودهام حلقه
6. که به دست توست زنجیرم
7. پیر ما را ز سر جوان کردهست
8. لاجرم هم جوان و هم پیرم
9. چون گشاد من از کمان تو است
10. راست رو خصم دوز چون تیرم
11. با گشادت چه جای تیر و کمان
12. هر دو را بشکنم بنپذیرم
13. دیدن غیر تو نفاق بود
14. من نه مرد نفاق و تزویرم
15. با من آمیختی چو شکر و شیر
16. چون شکر در گداز از آن شیرم
17. طاقتم طاق شد ز جفتی خویش
18. درمیفکن دگر به تأخیرم
19. درد تأخیر چون برآرد دود
20. بررود تا اثیر تأثیرم
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده