غزل شمارهٔ 2047
1. میآیدم ز رنگ تو ای یار بوی آن
2. برکندهای به خشم دل از یار مهربان
3. از آفتاب روی تو چون شکل خشم تافت
4. پشتم خم است و سینه کبودم چو آسمان
5. زان تیرهای غمزه خشمین که میزنی
6. صد قامت چو تیر خمیدهست چون کمان
7. از پرسشم ز خشم لب لعل بستهای
8. جان ماندم ز غصه این یا دل و زبان
9. لطف تو نردبان بده بر بام دولتی
10. ای لطف واگرفته و بشکسته نردبان
11. این لابه ام به ذات خدا نیست بهر جان
12. ای هر دمی خیال تو صد جان جان جان
13. یاد آر دلبرا که ز من خواستی شبی
14. نقشی ز جان خون شده من دادمت نشان
15. جانا به حق آن شب کان زلف جعد را
16. در گردنم درافکن و سرمست میکشان
17. تا جان باسعادت غلطان همیرود
18. چوگان دو زلف و گوی دل و دشت لامکان
19. کرسی عدل نه تو به تبریز شمس دین
20. تا عرش نور گیرد و حیران شود جهان
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده