غزل شمارهٔ 2143
1. روشنی خانه تویی خانه بمگذار و مرو
2. عشرت چون شکر ما را تو نگهدار و مرو
3. عشوه دهد دشمن من عشوه او را مشنو
4. جان و دلم را به غم و غصه بمسپار و مرو
5. دشمن ما را و تو را بهر خدا شاد مکن
6. حیله دشمن مشنو دوست میازار و مرو
7. هیچ حسود از پی کس نیک نگوید صنما
8. آنج سزد از کرم دوست به پیش آر و مرو
9. همچو خسان هر نفسی خویش به هر باد مده
10. وسوسهها را بزن آتش تو به یک بار و مرو
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده