غزل شمارهٔ 247
1. بانگ تسبیح بشنو از بالا
2. پس تو هم سبح اسمه الاعلی
3. گل و سنبل چرد دلت چون یافت
4. مرغزاری که اخرج المرعی
5. یعلم الجهر نقش این آهوست
6. ناف مشکین او و مایخفی
7. نفس آهوان او چو رسید
8. روح را سوی مرغزار هدی
9. تشنه را کی بود فراموشی
10. چون سنقرئک فلا تنسی
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده