غزل شمارهٔ 2996
1. گر من ز دست بازی هر غم پژولمی
2. زیرک نبودمی و خردمند گولمی
3. گر آفتاب عشق نبودیم چون زحل
4. گه در صعود انده و گه در نزولمی
5. ور بوی مصر عشق قلاوز نیستی
6. چون اهل تیه حرص گرفتار غولمی
7. ور آفتاب جانها خانه نشین بدی
8. دربند فتح باب و خروج و دخولمی
9. ور گلستان جان نبدی ممتحن نواز
10. من چون صبا ز باغ وفا کی رسولمی
11. عشق ار سماع باره و دف خواه نیستی
12. من همچو نای و چنگ غزل کی شخولمی
13. ساقیم گر ندادی داروی فربهی
14. همچون لب زجاج و قدح در نحولمی
15. گر سایه چمن نبدی و فروغ او
16. من چون درخت بخت خسان بیاصولمی
17. بر خاک من امانت حق گر نتافتی
18. من چون مزاج خاک ظلوم و جهولمی
19. از گور سوی جنت اگر راه نیستی
20. در گور تن چرا خوش و باعرض و طولمی
21. ور راه نیستی به یمین از سوی شمال
22. کی چون چمن حریف جنوب و شمولمی
23. گر گلشن کرم نبدی کی شکفتمی
24. ور لطف و فضل حق نبدی من فضولمی
25. بس کن ز آفتاب شنو مطلع قصص
26. آن مطلع ار نبودی من در افولمی
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده