غزل شمارهٔ 3040
1. چه آفتاب جمالی که از مجره گشادی
2. درون روزن عالم چو روز بخت فتادی
3. هزار سوسن نادر ز روی گل بشکفتی
4. هزار رسم دل افزا بدان چمن بنهادی
5. هزار اطلس کحلی بنفشه وار دریدی
6. که پر و بال مریدی و جان جان مرادی
7. در آن زمان که به خوبی کلاه عقل ربایی
8. نه عقل پره کاهست و تو به لطف چو بادی
9. چه عقل دارد آن گل که پیش باد ستیزد
10. نه از نسیم ویستش جمال و نیک نهادی
11. میی که کف تو بخشد دو صد خمار به ارزد
12. چگونه گیج نگردد سر وجود ز شادی
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده