غزل شمارهٔ 3100
1. ببست خواب مرا جاودانه دلداری
2. به زیر سنگ نهان کرد و در بن غاری
3. به خواب هم نتوان دید خواب چشم مرا
4. چو مردهای که درافتاد در نمکساری
5. کجاست خواب و کجا چشم و کو قرار دلی
6. کجا گذارد این فتنه صبر صباری
7. اگر چه کوه بود عقل همچو که بپرد
8. ببین چه صرصر باهیبتست این باری
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده