غزل شمارهٔ 3179
1. این طریق دارهم یا سندی و سیدی
2. اهد الی وصالهم، ذبت منالتباعد
3. ای که به قصد نیمشب بسته نقاب آمدی
4. آن همه حسن و نیکوی نست مناسب بدی
5. یافئتی فدیتکم فی امل اتیتکم
6. قد قطعت وسایلی حیلة قول حاسد
7. جان شهان و حاجبان! چشم و چراغ طالبان
8. بیتو ز جان و جا شدم، تو ز برم کجا شدی؟
9. یا ملک الا یا من، یا شرف الاماکن
10. جتک کی تعیذنی، سطوة کل معتدی
11. یار سرور و دولتم، خواجهٔ هر سعادتم
12. لیک تو با همه جفا خوشتر ازین همه بدی
13. رحمتکم محیطة، رافتکم بسیطة
14. سادتنا، تقبلو توبة کل عابد
15. مست میی نمیشوم، جز ز شراب اولین
16. ده قدحی، چه کم شود از خم فضل ایزدی؟
17. طلعتکم بدورنا، بهجتنا و نورنا
18. ظل خیال طیفکم دولة کل ماجد
19. ای دل خسته هان و هان، تا نرمی ز سرخوشان
20. پا نکشی ز عاشقان، ورنه جهود و مرتدی
21. قبلتنا خیالهم لذتنا دلالهم
22. یا سندی، جمالهم فتنة کل زاهد
23. قدر وصالشان بدان یاد کن، آنک پیش ازین
24. همچو زنان تعزیت بر سر و رو همی زدی
25. خادعنی و غرنی، هیجنی و جرنی
26. نور هلال وصلکم من افق مشید
27. ای دل مست جستوجو، صورت عشق را بگو
28. «بر دو جهان خروج کن، هرچه کنی میدی »
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده