لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانرباعی ها (فهرست)

رباعی شمارهٔ 1195

1. تا زلف ترا به جان و دل بنده شدیم

2. چون زلف بس جمع و پراکنده شدیم

3. ارواح ترا سجده‌کنان میگویند

4. چون پیش تو مردیم همه زنده شدیم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* اندرین شهر دلم بستهٔ گندم گونیست
* ورنه صد شهر چنین را به جوی نفروشم
شعر کامل
اوحدی
* عجب از عقل کسانی که مرا پند دهند
* برو ای خواجه که عاشق نبود پندپذیر
شعر کامل
سعدی
* صبح بیداری شود گفتم مرا موی سفید
* من چه دانستم که خواهد پنبه گوشم شدن
شعر کامل
صائب تبریزی