لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 691 : دل با هوس تو زاد و بودی دارد
رباعی شمارهٔ 692 : دلتنگ مشو که دلگشائی آمد
رباعی شمارهٔ 693 : دل جمله حکایت از بهار تو کند
رباعی شمارهٔ 694 : دل داد مرا که دلستان را بزدم
رباعی شمارهٔ 695 : دلدار ابد گرد دلم میگردد
رباعی شمارهٔ 696 : دل در پی دلدار بسی تاخت و نشد
رباعی شمارهٔ 697 : دل دوش در این عشق حریف ما بود
رباعی شمارهٔ 698 : دل را بدهم پند که عمدا نرود
رباعی شمارهٔ 699 : دل‌ها به سماع بیقرار افتادند
رباعی شمارهٔ 700 : دل هرچه در آشکار و پنهان گوید
رباعی شمارهٔ 701 : دوش آن بت من همچو مه گردون بود
رباعی شمارهٔ 702 : دوش از قمر تو آسمان مینوشید
رباعی شمارهٔ 703 : دو کون خیال خانه‌ای بیش نبود
رباعی شمارهٔ 704 : دی باغ ز وی شکر سلامت میکرد
رباعی شمارهٔ 705 : دی بنده بر آن قمر جانی شد
رباعی شمارهٔ 706 : دی چشم تو رای سحر مطلق میزد
رباعی شمارهٔ 707 : دیدم رخت از غم سر موئیم نماند
رباعی شمارهٔ 708 : دی می‌رفتی بر تو تو نظر می‌کردند
رباعی شمارهٔ 709 : دیوانه میان خلق پیدا باشد
رباعی شمارهٔ 710 : رفتم بدر خانهٔ آنخوش پیوند
رباعی شمارهٔ 711 : رو دیده بدوز تا دلت دیده شود
رباعی شمارهٔ 712 : روز آمد و غوغای تو در بردارد
رباعی شمارهٔ 713 : روز شادیست غم چرا باید خورد
رباعی شمارهٔ 714 : روز محک محتشم و دون آمد
رباعی شمارهٔ 715 : روزیکه بود دلت ز جان پر از درد
رباعی شمارهٔ 716 : روزی که جمال آن صنم دیده شود
رباعی شمارهٔ 717 : روزی که خیال دلستان رقص کند
رباعی شمارهٔ 718 : روزی که ز کار کمترک می‌آید
رباعی شمارهٔ 719 : روزیکه مرا عشق تو دیوانه کند
رباعی شمارهٔ 720 : روزیکه وجودها تولد گیرد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* به اندک فرصتی تاک از درختان گشت رعناتر
* نگردد زیردست آن کس که از اهل کرم باشد
شعر کامل
صائب تبریزی
* صیقل روح و طباشیر جگر مهتاب است
* جام شیری که برد دل ز شکر مهتاب است
شعر کامل
صائب تبریزی
* زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا
* چه نغزست و چه خوبست و چه زیباست خدایا
شعر کامل
مولوی