1. گفت غیر راستی نرهاندت

2. داد سوی راستی می‌خواندت

3. راست گو تا وا رهی از چنگ من

4. مکر ننشاند غبار جنگ من

5. گفت چون دانی دروغ و راست را

6. ای خیال اندیش پر اندیشه‌ها

7. گفت پیغامبر نشانی داده است

8. قلب و نیکو را محک بنهاده است

9. گفته است الکذب ریب فی القلوب

10. گفت الصدق طمانین طروب

11. دل نیارامد ز گفتار دروغ

12. آب و روغن هیچ نفروزد فروغ

13. در حدیث راست آرام دلست

14. راستیها دانهٔ دام دلست

15. دل مگر رنجور باشد بد دهان

16. که نداند چاشنی این و آن

17. چون شود از رنج و علت دل سلیم

18. طعم کذب و راست را باشد علیم

19. حرص آدم چون سوی گندم فزود

20. از دل آدم سلیمی را ربود

21. پس دروغ و عشوه‌ات را گوش کرد

22. غره گشت و زهر قاتل نوش کرد

23. کزدم از گندم ندانست آن نفس

24. می‌پرد تمییز از مست هوس

25. خلق مست آرزواند و هوا

26. زان پذیرااند دستان ترا

27. هر که خود را از هوا خو باز کرد

28. چشم خود را آشنای راز کرد