مولوی_مثنوی معنویدفتر سوم (فهرست)

شماره 120 - صفت خرمی شهر اهل سبا و ناشکری ایشان

1. اصلشان بد بود آن اهل سبا

2. می‌رمیدندی ز اسباب لقا

3. دادشان چندان ضیاع و باغ و راغ

4. از چپ و از راست از بهر فراغ

5. بس که می‌افتاد از پری ثمار

6. تنگ می‌شد معبر ره بر گذار

7. آن نثار میوه ره را می‌گرفت

8. از پری میوه ره‌رو در شگفت

9. سله بر سر در درختستانشان

10. پر شدی ناخواست از میوه‌فشان

11. باد آن میوه فشاندی نه کسی

12. پر شدی زان میوه دامنها بسی

13. خوشه‌های زفت تا زیر آمده

14. بر سر و روی رونده می‌زده

15. مرد گلخن‌تاب از پری زر

16. بسته بودی در میان زرین کمر

17. سگ کلیچه کوفتی در زیر پا

18. تخمه بودی گرگ صحرا از نوا

19. گشته آمن شهر و ده از دزد و گرگ

20. بز نترسیدی هم از گرگ سترگ

21. گر بگویم شرح نعمتهای قوم

22. که زیادت می‌شد آن یوما بیوم

23. مانع آید از سخنهای مهم

24. انبیا بردند امر فاستقم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* هرانکس که دارد روانش خرد
* سر مایهٔ کارها بنگرد
شعر کامل
فردوسی
* مهرگان از باد بیرون آورد یاقوت را
* لعل را نوروز بر بندد به شاخ ارغوان
شعر کامل
امیر معزی
* تا سایهٔ شمشاد تو افتاد به بستان
* بر سرو سهی دود دل فاخته برخاست
شعر کامل
فروغی بسطامی