لینک اشتراک گذاری
کپی شد
مولوی_مثنوی معنویدفتر سوم (فهرست)

شماره 204 - بیان آنک رفتن انبیا و اولیا به کوهها و غارها جهت پنهان کردن خویش نیست و جهت خوف تشویش خلق نیست بلک جهت ارشاد خلق است و تحریض بر انقطاع از دنیا به قدر ممکن

1. آنک گویند اولیا در که بوند

2. تا ز چشم مردمان پنهان شوند

3. پیش خلق ایشان فراز صد که‌اند

4. گام خود بر چرخ هفتم می‌نهند

5. پس چرا پنهان شود که‌جو بود

6. کو ز صد دریا و که زان سو بود

7. حاجتش نبود به سوی که گریخت

8. کز پیش کرهٔ فلک صد نعل ریخت

9. چرخ گردید و ندید او گرد جان

10. تعزیت‌جامه بپوشید آسمان

11. گر به ظاهر آن پری پنهان بود

12. آدمی پنهان‌تر از پریان بود

13. نزد عاقل زان پری که مضمرست

14. آدمی صد بار خود پنهان‌ترست

15. آدمی نزدیک عاقل چون خفیست

16. چون بود آدم که در غیب او صفیست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* مردم کوته نظر در انتظار محشرند
* دیده روشندلان آیینه محشر بود
شعر کامل
صائب تبریزی
* چه سخن کرد به چشم و چه شکر گفت ز لب؟
* که رواج شکر و قیمت بادام برفت
شعر کامل
اوحدی
* پس از مرگ از زمین مرقدم مردم گیا روید
* مرا هرگز نسازد خاک پنهان، دانۀ عشقم
شعر کامل
حزین لاهیجی