غزل شمارۀ 156
1. در آشیان ما پر و بال هما رسید
2. هرجا رسید سایۀ دولت ز ما رسید
3. بلبل نمی شود که ننالد به بوستان
4. گلبن ز صوت و نغمه به نشو و نما رسید
5. کس ماجرای بلبل و پروانه حل نکرد
6. سرگشته ماند هرکه به این ماجرا رسید
7. با غمزه این معامله پیش از الست بود
8. حرف بلی نبود، که زخم بلا رسید
9. هرکس به قدر طاقت خود می کشد غمش
10. آهن به قدر جذبه به آهن ربا رسید
11. یک خنده بر بضاعت درویش زد لبش
12. صد کاروان شکر به نی بوریا رسید
13. گردید تلخ عيش حریفان ز حسرتم
14. لذّت شد از طعام چو چشم گدا رسید
15. آزار از جراحت بیگانگان رسد
16. مرهم منه که زخم من از آشنا رسید
17. می ده که رفت نوبت مستوری و صلاح
18. طرف نقاب غنچه به دست صبا رسید
19. کس در جفا طريق رضا را به سر نبرد
20. در حیرتم که کار نظیری کجا رسید
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده