غزل شمارۀ 465
1. نه مراست حُسنِ خصلی به عیار سربلندان
2. نه خوش آمدی موافق به مذاق خودپسندان
3. به خیال نقش و رنگم ز دو دیده خواب برده
4. خم ابروی نگارین چو شب نگاربندان
5. به تک و دو اندرین ره نرسم به گرد مردی
6. که بر اسب چوب تازم پی بادپا سمندان
7. به چراغ تیره بختان دم خسته می فروشم
8. که ز ناکسی نیرزم به فروغ ارجمندان
9. به هوس پزیم سودا من و آهوی خطایی
10. به خطا فرونیاید سر عنبرین کمندان
11. دل سوگوار ما را بت شوخ و شنگ باید
12. می تلخ تر مناسب به مزاج دردمندان
13. به کسی نشین نظیری که به نیش نوش بخشد
14. چه تمتّع و حلاوت ز حدیث بی گزندان
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده