لینک اشتراک گذاری
کپی شد
نظامی_خمسهخسرو و شیرین
شماره 91 - اندرز شیرین خسرو را در داد و دانش : به نزهت بود روزی با دل‌افروز
شماره 92 - سوال و جواب خسرو و بزرگ امید : چو خسرو دید کان یار گرامی
شماره 93 - اولین جنبش : خبر ده کاولین جنبش چه چیز است
شماره 94 - چگونگی فلک : دگرباره به پرسیدش جهاندار
شماره 95 - اجرام کواکب : دگر ره گفت کاجرام کواکب
شماره 96 - مبداء و معاد : دگر ره گفت ما اینجا چرائیم
شماره 97 - گذشتن از جهان : دگر ره گفت کای دریای دربار
شماره 98 - در بقای جان : دگر باره شه بیدار بختش
شماره 99 - در چگونگی دیدار کالبد در خواب : دگر ره گفت اگر جان هست حاصل
شماره 100 - در یاد کردن دوره زندگی پس از مرگ : دگر ره گفت بعد از زندگانی
شماره 101 - چگونگی زمین و هوا : دگر ره گفت کز دور فلک خیز
شماره 102 - در پاس تندرستی از راه اعتدال : دگر باره بگفتش کای خردمند
شماره 103 - چگونگی رفتن جان از جسم : دگر ره باز پرسیدش که جانها
شماره 104 - تمثیل موبد اول : یکی گفتا بدان ماند که در خواب
شماره 105 - تمثیل موبد دوم : دوم موبد به قصری کرد مانند
شماره 106 - تمثیل موبد سوم : سوم موبد چنان زد داستانی
شماره 107 - تمثیل موبد چهارم : چهارم مرد موبد گفت کاین راز
شماره 108 - در نبوت پیغمبر اکرم : سخن چون شد به معصومان حوالت
شماره 109 - گفتن چهل قصه از کلیله و دمنه با چهل نکته : بزرگ امید چون گلبرگ بشکفت
شماره 110 - حکمت و اندرز سرائی حکیم نظامی : دلا از روشنی شمعی برافروز
شماره 111 - صفت شیرویه و انجام کار خسرو : چو خسرو تخته حکمت در آموخت
شماره 112 - کشتن شیرویه خسرو را : شبی تاریک نور از ماه برده
شماره 113 - جان دادن شیرین در دخمه خسرو : چو صبح از خواب نوشین سر برآورد
شماره 114 - نتیجه افسانه خسرو و شیرین : تو کز عبرت بدین افسانه مانی
شماره 115 - در نصیحت فرزند خود محمد گوید : ببین ای هفت ساله قره‌العین
شماره 116 - در خواب دیدن خسرو پیغمبر اکرم را : چنین گفت آن سخن پرداز شبخیز
شماره 117 - نامه نبشتن پیغمبر به خسرو : خداوندی که خلاق‌الوجود است
شماره 118 - معراج پیغمبر : شبی رخ تافته زین دیر فانی
شماره 119 - اندرز و ختم کتاب : نظامی هان و هان تا زنده باشی
شماره 120 - طلب کردن طغرل شاه حکیم نظامی را : چو داد اندیشه جادو دماغم

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* در حسرت بنفشه خطان زمانه است
* چشمی که ما سفید چو بادام کرده ایم
شعر کامل
صائب تبریزی
* مردم آزار محال است خجالت نکشد
* که نمک آب شود چون به جراحت گذرد
شعر کامل
صائب تبریزی
* بی‌ادب تنها نه خود را داشت بد
* بلک آتش در همه آفاق زد
شعر کامل
مولوی