لینک اشتراک گذاری
کپی شد
نظامی_خمسهخردنامه
شماره 1 - به نام ایزد بخشاینده : خرد هر کجا گنجی آرد پدید
شماره 2 - نیایش به درگاه باریتعالی : خدایا توئی بنده را دستگیر
شماره 3 - در نعت پیغمبر اکرم : محمد که بی‌دعوی تخت و تاج
شماره 4 - تازه کردن داستان و یاد دوستان : به هر مدتی گردش روزگار
شماره 5 - در اندازه هر کاری نگهداشتن : چو فیاض دریا درآمد به موج
شماره 6 - در ستایش ممدوح : شنیدم که بالای این سبز فرش
شماره 7 - خطاب زمین بوس : زهی آفتابی که از دور دست
شماره 8 - آغار داستان : سر فیلسوفان یونان گروه
شماره 9 - در اینکه چرا اسکندر را ذوالقرنین گویند : بساز ای مغنی ره دلپسند
شماره 10 - داستان اسکندر با شبان دانا : مغنی بیا ز اول صبح بام
شماره 11 - افسانهٔ ارشمیدس با کنیزک چینی : مغنی یکی نغمه بنواز زود
شماره 12 - افسانهٔ ماریه قبطیه : مغنی ره باستانی بزن
شماره 13 - افسانهٔ نانوای بینوا و توانگری وی به طالع پسر : مغنی بیار آن نوای غریب
شماره 14 - انکار کردن هفتاد حکیم سخن هرمس را و هلاک شدن ایشان : مغنی بر آهنگ خود ساز گیر
شماره 15 - اغانی ساختن افلاطون بر مالش ارسطو : مغنی سماعی برانگیز گرم
شماره 16 - حکایت انگشتری و شبان : مغنی بیا چنگ را ساز کن
شماره 17 - احوال سقراط با اسکندر : مغنی بدان ساز تیمار سوز
شماره 18 - گفتار حکیم هند با اسکندر : مغنی غنا را درآور به جوش
شماره 19 - خلوت ساختن اسکندر با هفت حکیم در آفرینش نخست : مغنی بیار آن ره باستان
شماره 20 - گفتار ارسطو : ارسطوی روشندل هوشمند
شماره 21 - گفتار والیس : چنین راند والیس دانا سخن
شماره 22 - گفتار بلیناس : بلیناس دانا به زانو نشست
شماره 23 - گفتار سقراط : چو سقراط را داد نوبت سخن
شماره 24 - گفتار فرفوریوس : پس آنگه که خاک زمین داد بوس
شماره 25 - گفتار هرمس : چو قفل آزمائی به هرمس رسید
شماره 26 - گفتار افلاطون : فلاطون که بر جمله بود اوستاد
شماره 27 - گفتار اسکندر : چو ختم سخن قرعه بر شاه زد
شماره 28 - گفتار حکیم نظامی : نظامی بر این در مجنبان کلید
شماره 29 - رسیدن اسکندر به پیغمبری : مغنی سحرگاه بر بانگ رود
شماره 30 - خردنامه ارسطو : چنین بود در نامهٔ رهنمای

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* وصیت همین است جان برادر
* که اوقات ضایع مکن تا توانی
شعر کامل
سعدی
* بر تن از دار فنا بیجگران می لرزند
* ما ازین پنبه چو حلاج رسن ساخته ایم
شعر کامل
صائب تبریزی
* دو منزل یکی کرد و آمد دوان
* همی تاخت برسان تیر از کمان
شعر کامل
فردوسی