غزل شمارهٔ 48
1. کجا کسیکه مرا مژدهٔ چمانه دهد
2. علیالصباح به من بادهٔ شبانه دهد
3. ز دوستان و عزیزان که باشد آنکه مرا
4. نشان به کوی مغان و می مغانه دهد
5. خوشا کسیکه چو رندان ز خانه وقت سحر
6. بدر گریزد و تن در شرابخانه دهد
7. غلام دولت آنم که هرچه بستاند
8. به شمع و شاهد و چنگ و دف و چغانه دهد
9. ز غم پناه به می بر که می به خاصیت
10. نتیجه عیش خوش و عمر جاودانه دهد
11. مرو به عشوهٔ زاهد ز ره که او دایم
12. فریب مردم نادان بدین فسانه دهد
13. به اعتقاد شنو پند سودمند عبید
14. که او همیشه ترا پند عاقلانه دهد
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده