اوحدی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 229

1. بهار و بوستان ما سر کوی تو بس باشد

2. چراغ مجلس ما پرتو روی تو بس باشد

3. برای نزهت ار وقتی بیارایند جنت را

4. مرا از هر که در جنت نظر سوی تو بس باشد

5. به خون خوردن میموزان دل ما را به خوان غم

6. که ما را خود جگر خوردن ز پهلوی تو بس باشد

7. اگر خواهی که: جفت غم کنی خلق جهانی را

8. اشارت گونه‌ای از طاق ابروی تو بس باشد

9. گرت سودای آن دارد که: که ملک چین به دست آری

10. سوادی از سر آن زلف هندوی تو بس باشد

11. ز شوق کعبه گو: حاجی، بیابان گیر و زحمت کش

12. طواف عاشقان گرد سر کوی تو بس باشد

13. به خون اوحدی دست نگارین را چه رنجانی؟

14. که او را شیوه‌ای از چشم جادوی تو بس باشد


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* در محفلی که خورشید اندر شمار ذره‌ست
* خود را بزرگ دیدن شرط ادب نباشد
شعر کامل
حافظ
* ارزن اندر آسیا سالم‌تر است از من که هست
* بار عشق او چو کوه و جسم زار من چو کاه
شعر کامل
محتشم کاشانی
* چون به رنگ زرد من بر می خورد برگ خزان
* زعفران می مالد از خجلت به روی خویشتن
شعر کامل
صائب تبریزی