اوحدی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 530

1. بیار آن، باده، تا دل را به نور او بر افروزم

2. که بوی دوست می‌آرد نسیم باد نوروزم

3. به عشقم سرزنش کردی ،ببین آن روی را امشب

4. که عذرم خود ترا گوید که: من روشن‌تر از روزم

5. مگو احوال درد من به پیش هر هوسبازی

6. که جز عاشق نمی‌داند حکایت‌های مرموزم

7. رها کن، تا بمیرد شمع پیش او ز رشک امشب

8. که چون باید ز عکس او دگر بارش بر افروزم

9. رقیب از رشک من هر دم گریبان گو: بدر بر خود

10. که من چشم از جمال او نمی‌دانم که: بردوزم

11. من مفلس نمی‌خواهم جلوس تخت فیروزه

12. که از رخسار او، حالی، جلیس بخت پیروزم

13. نگارینا، چه بد کردم؟ که نیک از من شدی غافل

14. نه نیکست این که آزردی به گفتار بد آموزم

15. من از حیرت نمی‌دانم حدیث خویشتن گفتن

16. ز قول اوحدی بشنو سخن‌های جگر سوزم


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* جای شادی نیست زیر این سپهر نیلگون
* خنده در هنگامه ماتم نمی باید زدن
شعر کامل
صائب تبریزی
* ز تور اندر آمد نخستین ستم
* که شاهی چو ایرج شد از تخت کم
شعر کامل
فردوسی
* رزق اگر بر آدمی عاشق نمی باشد، چرا
* از زمین گندم گریبان چاک می آید برون؟
شعر کامل
صائب تبریزی