لینک اشتراک گذاری
کپی شد
اوحدی_دیوانرباعی ها
رباعی شمارهٔ 31 : زلف تو، اگر فزود، اگر کاست خوشست
رباعی شمارهٔ 32 : بر سبزه نشست می‌پرستان چه خوشست!
رباعی شمارهٔ 33 : ما را تو چنین ز دل بر آری نیکست
رباعی شمارهٔ 34 : بر گوشهٔ چشم تو، که شوخ و شنگست
رباعی شمارهٔ 35 : دل بندهٔ بوی عنبر آمیز گلست
رباعی شمارهٔ 36 : رویت، که به خوبی گل خندان منست
رباعی شمارهٔ 37 : جانا، دلم از فراق رویت خونست
رباعی شمارهٔ 38 : زلفت چو شب و چهره چو روزی نیکوست
رباعی شمارهٔ 39 : مقصود ز هر حدیث و هر زمزمه اوست
رباعی شمارهٔ 40 : ای آنکه ترا قوت هر بیشی هست
رباعی شمارهٔ 41 : با ما دمش ار به مهر یکتاست بهست
رباعی شمارهٔ 42 : دلدار چو در سینه دل نرم نداشت
رباعی شمارهٔ 43 : ای طلعت نور گسترت به در بهشت
رباعی شمارهٔ 44 : باد سحری چو غنچه را لب بشکافت
رباعی شمارهٔ 45 : دل در غم او بکاست، می‌باید گفت
رباعی شمارهٔ 46 : با یار ز نیک و بد نمی‌باید گفت
رباعی شمارهٔ 47 : شد درد بر پای فلک فرسایت
رباعی شمارهٔ 48 : ای پیش تو ماه تا به ماهی همه هیچ
رباعی شمارهٔ 49 : بنمود بمن یار میان، یعنی هیچ
رباعی شمارهٔ 50 : دل بندهٔ بند سنبل پست تو باد!
رباعی شمارهٔ 51 : صد را، رخت از هیچ الم زرد مباد!
رباعی شمارهٔ 52 : شمع از دل سوزنده خبر خواهد داد
رباعی شمارهٔ 53 : گل را، که صبا، مرغ‌صفت بال گشاد
رباعی شمارهٔ 54 : خورشید که خاک ازو چو زر میگردد
رباعی شمارهٔ 55 : بر نطع تو اسب شیرکاری گردد
رباعی شمارهٔ 56 : شطرنج تو ما را به شط رنج سپرد
رباعی شمارهٔ 57 : هر کس که ز کبر و عجب باری دارد
رباعی شمارهٔ 58 : دستارچه حسنی و جمالی دارد
رباعی شمارهٔ 59 : آن مه، که ز شعر زلف ذیلی دارد
رباعی شمارهٔ 60 : ای ماه، غمت جامهٔ دل در خون برد

حمایت مالی

حمایت مالی داوطلبانه و اختیاری

ابیات برگزیده

* چو درخت قامتش دید صبا به هم برآمد
* ز چمن نرست سروی که ز بیخ برنکندش
شعر کامل
سعدی
* ای ز عشقت عالمی ویران شده
* قصد این ویرانه کردی عاقبت
شعر کامل
مولوی
* مدار نقطه بینش ز خال توست مرا
* که قدر گوهر یک دانه جوهری داند
شعر کامل
حافظ