غزل شمارهٔ 298
1. ای گریه ریزشی، که بلا کم نمی شود
2. سیلی که کرد جور و جفا، کم نمی شود
3. صحت در آرزوی دلم ماند و همچنان
4. از لطف او امید دوا کم نمی شود
5. نازم به حسن و عشق که از جام اتحاد
6. مستند و درمیانه حیا کم نمی شود
7. خاصیت نیاز نگه گن، که جود دوست
8. عالم گرفت و فقر گدا کم نمی شود
9. خواهی به گلشنم بر و خواهی به چشمه سار
10. دردم به نقل آب و هوا کم نمی شود
11. خون می چکدز طاعت عرفی، هزار حیف
12. کز باغ او نسیم ریا کم نمی شود
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده