غزل شمارهٔ 311
1. آنجا که بخت بد به تقاضا غلو کند
2. کاری که یأس هم نکند، آرزو کند
3. بسا دانه های مهر فشاندیم و خاک شد
4. تا ریشه در زمین که فرو کند
5. طالب به کام می رسد ار سعی کامل است
6. بازش مدار اگر جست و جو کند
7. داروی عیسی به قدح داشتم ولی
8. مشفق نداشتم که مرا در گلو کند
9. غسل شهید عشق به آتش سزد نه آب
10. چون شعله را به آب کسی شست و شو کند
11. این بی غمی که با دل عرفی سرشته اند
12. پر صبر بایدش که به درد تو خو کند
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده