غزل شمارهٔ 535
1. ساقی بیا و دامن گل بر سبو فشان
2. مست شراب هم به ریاحین فرو فشان
3. ای باغبان تو بزم فرو چین که بی خودیم
4. دامان گل بیار و بر حرف خو فشان
5. خاموش واعظا که دم گرم نیستت
6. جامی بگیر و بر جگر گفت و گو فشان
7. توفان ناز و عشوه اساس امید کند
8. ای دل جهان جهان طلب آرزو فشان
9. پیشت رخم در آتش دل پایدار نیست
10. ای خضر هر نفس دم آبی فرو فشان
11. عرفی گل و گلاب چه ریزی به خاک ما
12. مشتی خس و شیشهٔ زهری فرو فشان
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده