1. بطعنه پیش سگی گفت گربه کای مسکین

2. قبیلهٔ تو بسی تیره‌روز و ناشادند

3. میان کوی بخسبی و استخوان خائی

4. بداختری چو تو را، کاشکی نمیزادند

5. برو به مطبخ شه یا بمخزن دهقان

6. بشهر و قریه، بسی ‌ها که آبادند

7. کباب و مرغ و پنیر است و شیر، طعمهٔ من

8. ز حیله‌ام همه کار آگهان بفریادند

9. جفای نان نکشیدست یکتن از ما، لیک

10. گرسنگان شما بیشتر ز هفتادند

11. بگفت، راست نگردد بنای طالع ما

12. چرا که از ازلش پایه، راست ننهادند

13. مرا به پشت سرافکند حکم چرخ، ز خلق

14. شگفت نیست گرم در بروی نگشادند

15. کسی بٔ مردم بمیهمانی رفت

16. که روز سور، کسی از پیش فرستادند

17. بروزی دگران چون طمع توانم کرد

18. مرا ز خوان قضا، قسمت استخوان دادند

19. تو خلق دهر ندانسته‌ای چه بی باکند

20. تو عهدها نشنیدی چه سست بنیادند

21. کسی بلطف، بدرماندگان نظر نکند

22. درین معامله، دلها ز سنگ و پولادند

23. هزار مرتبه، فقر از توانگری خوشتر

24. توانگران، همه بدنام ظلم و بیدادند

25. نخست رسم و ره ما، درستکاری ماست

26. قبیلهٔ تو، در آئین دزدی استادند

27. برای پرورش تن، بدام بدنامی

28. نیوفتند کسانی که بخرد و رادند

29. پی هوی و هوس، نوع خودپرست شما

30. سحر ببصره و هنگام شب ببغدادند

31. ز جور سال و مه ایدوست کس نرست، تمام

32. اسیر فتنهٔ دیماه و تیر و مردادند

33. بچهره‌ها منگر، خاطر شکسته بسی است

34. عروس دهر چو شیرین و خلق فرهادند

35. من از فتادگی خویش هیچ غم نخورم

36. فتادگان چنین، هیچگه نیفتادند

37. اسیر نفس توئی، همچو ما گرفتاران

38. ز بند بندگی حرص و آز، آزادند

39. تو شاد باش و دل آسوده زندگانی کن

40. سگان، به بدسری روزگار معتادند