شمارهٔ 39 - نیز در حق ادیب صابر بن اسمعیل ترمذی
1. علمت ، ای صابر بن اسمعیل
2. روی عالم همی بیاراید
3. رفعت قدر تو بپای شرف
4. تارک آسمان همی ساید
5. تویی آنکس ، که در بدایع نظم
6. مثل تو روزگار ننماید
7. همه دانش ز طبع تو خیزد
8. همه معنی ز لفظ تو زاید
9. چرخ ذکر ترا نپوشاند
10. دهر عز ترا نفرساید
11. هر که پیش تو یاد نظم آرد
12. بیقین دان که : باد پیماید
13. تو ستودی مرا و مثل مرا
14. زیبد ، از روزگار بستاید
15. منم آنکس که صیقل نظمم
16. زنگ از تیغ فضل بزداید
17. خامهٔ من ، که هست بسته میان
18. بستهٔ مشکلات بگشاید
19. علهاییست بس شریف ، کزان
20. یک زمان فکرتم نیاساید
21. جز برای ریاضت خاطر
22. همتم سوی نظم نگراید
23. می ندانی کمال علم مرا
24. دیر عهدی ندیدم ، شاید
25. متهم کرده ای مرا بحسد
26. از چو من کاملی حسد ناید
27. تا جمال کمال من بیند
28. تیز بین دیده ای همی باید
29. طیبتی کردم ، این معاذ الله !
30. تا ازین وحشتی نیفزاید
بعدیقبلی
هیچ نظری ثبت نشده