سعدی_بوستانباب هشتم در شکر بر عافیت (فهرست)

شمارهٔ 4-حکایت اندر معنی شکر منعم

1. ملک زاده‌ای ز اسب ادهم فتاد

2. به گردن درش مهره برهم فتاد

3. چو پیلش فرو رفت گردن به تن

4. نگشتی سرش تا نگشتی بدن

5. پزشکان بماندند حیران در این

6. مگر فیلسوفی ز یونان زمین

7. سرش باز پیچید و رگ راست شد

8. وگر وی نبودی ز من خواست شد

9. دگر نوبت آمد به نزدیک شاه

10. به عین عنایت نکردش نگاه

11. خردمند را سر فرو شد به شرم

12. شنیدم که می‌رفت و می‌گفت نرم

13. اگر دی نپیچیدمی گردنش

14. نپیچیدی امروز روی از منش

15. فرستاد تخمی به دست رهی

16. که باید که بر عود سوزش نهی

17. ملک را یکی عطسه آمد ز دود

18. سر و گردنش همچنان شد که بود

19. به عذر از پی مرد بشتافتند

20. بجستند بسیار و کم یافتند

21. مکن، گردن از شکر منعم مپیچ

22. که روز پسین سر بر آری به هیچ

23. شنیدم که پیری پسر را به خشم

24. ملامت همی کرد کای شوخ چشم

25. تو را تیشه دادم که هیزم شکن

26. نگفتم که دیوار مسجد بکن

27. زبان آمد از بهر شکر و سپاش

28. به غیبت نگرداندش حق شناس

29. گذرگاه قرآن و پندست گوش

30. به بهتان و باطل شنیدن مکوش

31. دو چشم از پی صنع باری نکوست

32. ز عیب برادر فرو گیر و دوست


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* دوستان عیب کنندم که چرا دل به تو دادم
* باید اول به تو گفتن که چنین خوب چرایی
شعر کامل
سعدی
* چون به مهر و مه بسنجم حسن او در خیال
* از ترنج غبغب یوسف ترازو می کنم
شعر کامل
صائب تبریزی
* تابر آمد جامهای سرخ مل بر شاخ گل
* پنجه های دست مردم سر فرو کرد از چنار
شعر کامل
فرخی سیستانی