سعدی_دیوانغزل ها (فهرست)

غزل شمارهٔ 330

1. زینهار از دهان خندانش

2. و آتش لعل و آب دندانش

3. مگر آن دایه کاین صنم پرورد

4. شهد بودست شیر پستانش

5. باغبان گر ببیند این رفتار

6. سرو بیرون کند ز بستانش

7. ور چنین حور در بهشت آید

8. همه خادم شوند غلمانش

9. چاهی اندر ره مسلمانان

10. نیست الا چه زنخدانش

11. چند خواهی چو من بر این لب چاه

12. متعطش بر آب حیوانش

13. شاید این روی اگر سبیل کند

14. بر تماشاکنان حیرانش

15. ساربانا جمال کعبه کجاست

16. که بمردیم در بیابانش

17. بس که در خاک می‌طپند چو گوی

18. از خم زلف همچو چوگانش

19. لاجرم عقل منهزم شد و صبر

20. که نبودند مرد میدانش

21. ما دگر بی تو صبر نتوانیم

22. که همین بود حد امکانش

23. از ملامت چه غم خورد سعدی

24. مرده از نیشتر مترسانش


بعدیقبلی

هیچ نظری ثبت نشده

ابیات برگزیده

* یوسف گمگشته بازآید به کنعان غم مخور
* کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور
شعر کامل
حافظ
* به کمند سر زلفت نه من افتادم و بس
* که به هر حلقه موییت گرفتاری هست
شعر کامل
سعدی
* ضرورتست که آحاد را سری باشد
* وگرنه ملک نگیرد به هیچ روی نظام
شعر کامل
سعدی